Kuj don Allahu i jep hidajet
E udhëzon, e mëson si don Vet.
Me mirësinë e Tij gjithkah e shetit,
Me nurin e Tij rrugën ia ndritë.
Në jetë shumë raste i përjetojmë
Mulla Jakupin këtu e kujtojmë
Hoxhë Jakupi i Sllupçanit
Brum shqiptari, fryt Imanit.
Le t’a njohim vlla Jakupin:
Me davet e ngarkoi supin.
I la arat, e la shatin,
E la familjen edhe fshatin;
Kumanovë e Vilajet,
U nisë rrugës për gurbet;
Për tixharet ai asht nisë
Jo për marka, as devizë…
Por me dritë t’Zotit m’u pajisë.
Mbas shumë rrugë n’Sham arritë
Për t’marrë dije, që asht dritë.
Ndej në sofër të burrnisë,
Në terbjet të Muhamedisë.
Ditë e natë atje mësoi…
Për ma lart në Misir shkoi;
Se atje, vlla, asht Ez-heri
Qe për dije asht muteberi.
E prej luleve t’diturisë,
Mori nektarin e mirësisë;
Edhe u kthye në Vilajet,
Punës ju vu, ai, për davet…
N’krah janxhikun, n’dorë qitapin,
N’rrugë t’davetit shtrini hapin:
Në Sllupçan e Gjermani,
Në Kosovë, ma vonë n’Shqipni.
Kudo që shkoi e ke takoi,
Me davet, ai, i frymëzoi.
Allahu i dha dije dhe zell,
Që Islamin me këndell.
Allahu vet, ate, e nderoi,
Që fjala e tij n’zemra t’përshkoi…
Dituni, besë e bujari,
Gërshetu bashkë me trimni,
Në mejdan t’jetës i nxorri
Kush qe i zoti, prej tyre mori.
Porse të vehten ban exheli:
Kur t’i vijë dikuj apeli,
Nuk ka shtek për pa u nisë…
Se kështu Allahu e ka ujdisë.
Me shumë nderime u përciell
Shumë xhemat aty u mbledh:
Vilajet, Kosovë, Shqipni,
Prej vendeve tjera e Turqi.
Fort me mall e përcollën,
Deri n’mjekrra lottët rrodhën.
Por, prej Allahut t’gjithë jemi,
E te Ai, sërish kthehemi!
Vepra e tij kurr s’harrohet,
Pema matet mbasi t’rrxohet,
E kush donë atë me nderu
Veprën e tij me vazhdu.
Rahmet past Jakup Sllupçani,
Në Xhennet iu baft Mekami!
Huazuar